bencede
New member
BİR DEĞİL İKİ KURBANI OLAN KISSA
1959 yılında Tarsus’ta doğan Bergen, babasız büyüdüğü ve küçük yaşta büyüdüğü Ankara’da, annesiyle bir arada yaşıyordu. Aslına bakıldığında, bu öyküde anne Sabahat Sarılmışer de bir erkek şiddeti sayılabilecek alkol sorunu niçiniyle eşinden ayrılmıştı.. Kıssada bir değil, iki kurban vardı..
HAYAT KULVARI SEÇİMLERİ İLE DEĞİŞTİ
Konservatuarın şan kısmına girerek, viyolonsel çalmaya başlayan ancak; parasızlık yüzünden sahnelerde müzik söylemek zorunda Bergen’in şahsi seçimleri hayatında kulvar değiştirmesine yol açmıştı.
YA SEÇİMİ FARKLI OLSAYDI ?
Dostoyevski’nin ”Bir iple intihar da edebilirsin, salıncak da kurabilirsin” önermesinin adeta canlı bir örneği olan Bergen’in Adana’da bir pavyonda müzik söylemeyi kabul etmesi ve karşısına çıkan Halis Özgür’e evet demesi; şiddet silsilesinin ve cinayetle nihayetlenen erkek tertibin başlangıcını oluşturmuştu. Seçimi farklı olsaydı erkek şiddetini hiç tatmayacak mıydı? diye sorulduğunda ne yazık ki ”Evet” diyemiyoruz.. Bayana yönelik şiddet, üstte saydığım isimleri meslek ayırt etmeksizin öldürdüğü için soruyu anlamsız kıldığı üzere, sahneye çıkanın da öldürülmesini yasal kılar zira.
YA ARTIK YAŞASALARDI?
Ceren Özdamar akademisyen, Pınar Gültekin İktisat öğrencisi, Münevver Karabulut liseli, Şule Çet hem öğrenci tıpkı vakitte sekreterdi.
Bugün yaşadığımız şiddetin boyutuna bakıldığında ” Artık yaşasa kurtarılabilir miydi?” sorusunun karşılığını veremediğimiz üzere, bu satırları yazarken ”Acıların hanımı Bergen” sinemasının Adana Kozan’daki göskavramının iptal edildiğini, katil Halis Özgür’ün bu hususta baskı yaptığını; etrafındaki münasebetler ile hala belirleyici olduğunu okuyorum.
Bergen bugün yok; 30 yaşında Halis Özgür’ün tabancasından çıkan kurşunlarla, öldürüldü. Çok az bir ceza aldı ve hayatına devam ediyor.
İstanbul Sözleşmesi’nden çıkıldığı an itibariyle, bayana yönelik şiddetin öbür bir boyuta taşındığı ülkede; Bergen ve öncesindekilerin; ya da daha sonradan yaşanacak olanların hayatları üzerinde konuşmak anlamsızlaşıyor.
Bergen hakikaten acıların bayanı mıydı yoksa ihmallerin mi?
Hasret Kalkan
1959 yılında Tarsus’ta doğan Bergen, babasız büyüdüğü ve küçük yaşta büyüdüğü Ankara’da, annesiyle bir arada yaşıyordu. Aslına bakıldığında, bu öyküde anne Sabahat Sarılmışer de bir erkek şiddeti sayılabilecek alkol sorunu niçiniyle eşinden ayrılmıştı.. Kıssada bir değil, iki kurban vardı..
HAYAT KULVARI SEÇİMLERİ İLE DEĞİŞTİ
Konservatuarın şan kısmına girerek, viyolonsel çalmaya başlayan ancak; parasızlık yüzünden sahnelerde müzik söylemek zorunda Bergen’in şahsi seçimleri hayatında kulvar değiştirmesine yol açmıştı.
YA SEÇİMİ FARKLI OLSAYDI ?
Dostoyevski’nin ”Bir iple intihar da edebilirsin, salıncak da kurabilirsin” önermesinin adeta canlı bir örneği olan Bergen’in Adana’da bir pavyonda müzik söylemeyi kabul etmesi ve karşısına çıkan Halis Özgür’e evet demesi; şiddet silsilesinin ve cinayetle nihayetlenen erkek tertibin başlangıcını oluşturmuştu. Seçimi farklı olsaydı erkek şiddetini hiç tatmayacak mıydı? diye sorulduğunda ne yazık ki ”Evet” diyemiyoruz.. Bayana yönelik şiddet, üstte saydığım isimleri meslek ayırt etmeksizin öldürdüğü için soruyu anlamsız kıldığı üzere, sahneye çıkanın da öldürülmesini yasal kılar zira.
YA ARTIK YAŞASALARDI?
Ceren Özdamar akademisyen, Pınar Gültekin İktisat öğrencisi, Münevver Karabulut liseli, Şule Çet hem öğrenci tıpkı vakitte sekreterdi.
Bugün yaşadığımız şiddetin boyutuna bakıldığında ” Artık yaşasa kurtarılabilir miydi?” sorusunun karşılığını veremediğimiz üzere, bu satırları yazarken ”Acıların hanımı Bergen” sinemasının Adana Kozan’daki göskavramının iptal edildiğini, katil Halis Özgür’ün bu hususta baskı yaptığını; etrafındaki münasebetler ile hala belirleyici olduğunu okuyorum.
Bergen bugün yok; 30 yaşında Halis Özgür’ün tabancasından çıkan kurşunlarla, öldürüldü. Çok az bir ceza aldı ve hayatına devam ediyor.
İstanbul Sözleşmesi’nden çıkıldığı an itibariyle, bayana yönelik şiddetin öbür bir boyuta taşındığı ülkede; Bergen ve öncesindekilerin; ya da daha sonradan yaşanacak olanların hayatları üzerinde konuşmak anlamsızlaşıyor.
Bergen hakikaten acıların bayanı mıydı yoksa ihmallerin mi?
Hasret Kalkan